Gewone Oeverlibel (detail) ©GK |
Vleugel Gewone Oeverlibel (detail) ©GK |
Bovenstaande detail foto's zijn gemaakt met de Sony 70-350 telezoom lens.
Het is helemaal geen macrolens maar geeft desondanks verrassend goede
details bij maximale zoom. De afstand tot de libel was ongeveer 2
meter.
Detail rups Groot Koolwitje (641x577)©GK |
De rups van het Groot Koolwitje op ongeveer 2 meter afstand met maximale
zoom gefotografeerd. Letterlijk haarscherpe haartjes. Niet uitvergroot,
alleen veel weggesneden.
Gewone smalboktor (1776x1162 pixels) ©GK |
Deze Gewone smalboktor zat op het dak van mijn auto. Een schone
achtergrond zonder hinderlijke grassprietjes en blaadjes. Daardoor lijkt
het wel een studio opname! Genomen op de kleinst mogelijke afstand (plm. 1
meter).
Klein geaderd witje detail (1/400; f8; ISO:1000) ©GK 948x732 pixels (rest is weggesneden) |
Bij het Klein geaderd witje is de voelspriet met zebrapadtekening goed te
zien. De spriet eindigt in een knobbel (kenmerk van dagvlinders). Op het
oog van de vlinder zie je meerdere donkere cirkelvormige vlekken.
Voor dit soort details heb je geen macro nodig. Als je nog verder wilt
inzoomen en alles scherp wilt hebben, heb je wel een macro nodig. Want met
deze lens kun je niet scherpstellen als je dichter dan 1 tot 1,5 meter bij
je onderwerp bent.
Al deze foto's zijn uit de hand genomen. Geen statief gebruikt. Afstand
minimaal 1,5 meter. Die grote afstand is juist voordelig om insecten te
fotograferen. Je jaagt ze minder snel weg. Veel macro lenzen hebben
aanzienlijk korte brandpunten: 35, 50, 85mm. Dat lijkt me een
behoorlijk nadeel. Voor bepaalde onderwerpen die je dicht kunt benaderen
zijn macro lenzen beter omdat ze dan nog meer detail geven.
Sterrenfotografie
Je kunt deze lens ook gebruiken voor sterrenfotografie:
Zelfde foto met nabewerking op de PC. Afstand van linker t/m rechter maan: 386 pixels |
Ik zag een heldere ster. Ik wilde testen of ik en de ingebouwde
stabilisatie van de lens de ster als een scherp lichtpuntje kon
afbeelden. Wanneer er beweging was, zou je het als streepje of vage vlek
moeten zien. Wat ik zag was Jupiter met 4 manen! De lens leunend op het
dakraampje, dus zonder statief. Dit doe je normaal met statief. Maar de
Sony A6400 heeft een waanzinnig hoog ISO bereik (lichtgevoeligheid van de sensor) die oploopt tot 12.800 en software-matig zelfs tot 102.400.
Normale onderwerpen fotografeer je bij ISO 200 of 400. Mijn 9 jaar oude
digitale Sony A580 heeft een maximum ISO van 12.800 (niet aan te
bevelen!). Die hoge ISO stand genereert wel ruis (zie 1e foto). Dat is niet erg voor dit soort foto's. Het
voordeel is dat je een sluitertijd kunt bereiken van 1/30 sec. Dat is
nog steeds lang, maar kennelijk samen met de ingebouwde lensstabilisatie
voldoende om redelijk scherpe beelden te krijgen van Jupiter en zijn 4 manen. Zie
de twee foto's. Scherpstelling handmatig.
De maan geeft veel details te zien:
veel details te zien op de maan 1/4000 sec f7.1 ISO 2000 breedte van de maan: 700 pixels uit de hand gefotografeerd. |
Veel kraters te zien op de maan:
Alle foto's zijn niet uitvergroot, maar de omgeving is weggesneden. Klik op de foto's voor groter formaat. De
opnames zijn nog iets te verbeteren door andere
sluitertijden/ISO/diafragma combinatie/statief/stabilisatie/tijdstip op de
avond/helderheid van de hemel, etc.
Maar het punt is dat deze foto's aantonen wat je kunt bereiken met het
Sony 70-350 mm objectief in combinatie met de Sony A6400 camera. Voor normaal gebruik van deze lens zie mijn vorige blogs.
Hartelijk dank voor uw belangstelling! Voor commentaren zie onder.