|
|
Arrogante promotor heeft selectief geheugen Bionieuws 1 feb 2014 |
Naar aanleiding van het verschijnen van het boek Arrogant van Ronald Meester, schreef Bart Voorzanger alsnog een analyse van het proefschrift van Joris van Rossum 'On sexual reproduction as a new critique of the theory of natural selection' (2012). Ronald Meester was één van de twee promotoren van Joris van Rossum. Voorzanger concludeert:
"Een proefschrift met zulke ernstige tekortkomingen had zonder meer moeten worden afgewezen.
Het is verleidelijk alle kritiek uitsluitend te richten op Van Rossum, en ik geef toe dat ik in het voorgaande soms ook voor die verleiding bezweken ben. Maar echt eerlijk is dat niet. Alleen grenzeloos geniale mensen kunnen in hun eentje waardevolle wetenschap voortbrengen. Gewone stervelingen hebben daar hulp bij nodig. Die hulp kreeg Van Rossum niet. Hij werd “begeleid” door een filosoof en een wiskundige die geen van beiden iets van biologie wisten, laat staan dat ze beschikten over de voor dit soort werk toch echt vereiste kennis van evolutiebiologie en populatiegenetica. En eerlijk gezegd heb ik van hun kennis van wetenschapsfilosofie ook geen al te hoge pet op.
Zij lieten toe dat Van Rossum zich vastbeet in een onhoudbaar idee, een risico dat elke gewone sterveling loopt, en waartegen alleen permanente kritische toetsing door deskundige meedenkers bescherming biedt. Van Rossums begeleiders hebben hem op dat punt lelijk in de steek gelaten. Mogelijk hebben ze dat niet beseft, maar dat maakt het des te erger.
We weten nu dat Van Rossum ten onrechte promoveerde op zijn On sexual Reproduction as a New Critique of the Theory of Natural Selection, maar wat wij niet weten is of hij ten onrechte gepromoveerd is. Misschien had hij, als hij wel begeleid was, een indrukwekkend proefschrift voortgebracht waarmee hij aan een succesvolle carrière als evolutiebioloog of wetenschapsfilosoof kon beginnen. De kans om zich alsnog te bewijzen zal hij met deze mislukking op zijn naam niet makkelijk krijgen. In die zin hebben Meester en Van Woudenberg hem van iets zeer wezenlijk beroofd."
De complete tekst van Bart Voorzanger is hier op zijn website te vinden. Bart Voorzanger studeerde biologie, promoveerde in 1987 aan de VU als wetenschapsfilosoof op het proefschrift 'Woorden, waarden en de evolutie van gedrag, over evolutiebiologie, menselijk gedrag en de grondslagen van de ethiek'.
Vorig blog
Tegen Ronald Meester: God is geen werkbare hypothese in de wetenschap (18 Jan 2014)
Gert, heb jij misschien een afdrukje van de bespreking van Arrogant in Bionieuws (of misschien kun je er iets over zeggen?). Bij voorbaat dank!
ReplyDeletehet staat hier.
ReplyDeleteMeester is een goed voorbeeld van het Dunnig-Kruger Effect:
ReplyDelete"ignorance more frequently begets confidence than does knowledge"
http://nl.wikipedia.org/wiki/Dunning-krugereffect
http://en.wikipedia.org/wiki/Dunning%E2%80%93Kruger_effect
Dunning and Kruger were awarded the 2000 satirical Ig Nobel Prize in Psychology for their paper, "Unskilled and Unaware of It: How Difficulties in Recognizing One's Own Incompetence Lead to Inflated Self-Assessments".
Gerdien, dank. Dat wiki artikel is zeer de moeite waard. Ik kende het niet.
ReplyDeleteAf en toe slaat het Dunning-Kruger effect toe in de wetenschappelijk wereld. De “reuring” is dan beperkt tot een selecte groep mensen.
ReplyDeleteHet Dunning-Kruger effect slaat regelmatig toe bij bestuurders. Dat leidt tot megalomane projecten die later blijken te zijn gebouwd op drijfzand. Geweldige overschatting van de eigen capaciteiten. Denk bijvoorbeeld aan de volkomen verkeerde inschatting van vastgoedprojecten door SNS Reaal. De “reuring” is dan veel groter.
Er staat vandaag in buitengewoon belangrijk artikel in Nature dat het wetenschappelijk peer-review proces onder de loep neemt:
ReplyDeleteModelling the effects of subjective and objective decision making in scientific peer review (online al verschenen 4 dec 2013)
Het onderzoekt hoe peer-reviewers tot hun conclusie komen om een artikel af te wijzen of te accepteren voor publicatie. Met name de invloed van of de peer-reviewer, die zelf wetenschapper is, het eens is met de claim die verdedigt wordt in de aangeboden publicatie ten opzichte van het beoordelingscriterium of het onderzoek methodologisch goed is uitgevoerd.
Gewezen wordt op het effect dat wetenschappers elkaar achter na lopen en zodoende een foute hypothese in de tijdschriften gaat domineren ten koste van de juiste.